Een stukje over de kathedraal van Antwerpen. Zelf had ik niet meteen gedacht dat ik erover zou schrijven. Maar afgelopen zaterdag (24 november) heb ik zo’n enthousiaste ploeg aan het werk gezien dat het goesting geeft om iedereen op te roepen toch eens naar onze kathedraal te trekken. Het was de enthousiasmerende en bevlogen speech van Bart Paepen, de jonge pastoor van de kathedraal, die ons allemaal verraste. Met veel trots opende hij er officieel ‘De kruisafneming’ (2003) van Sam Dillemans, de Antwerps hedendaags schilder van (onder meer) een hele reeks verbluffende portretten (van boksers, zangers, zijn geliefde, ….) die hij in dikke lagen op het doek smeert. Iemand had het idee om het werk van Sam naast het werk van Rubens in de kathedraal te vereeuwigen, en dat vond pastoor Paepen een uitstekend idee. Het past perfect in zijn missie om van de kathedraal ook vandaag en in de toekomst een relevante plek te maken waar mensen voor zingeving komen, én voor het rijke historische erfgoed, maar ook voor het werk van hedendaagse kunstenaars als die het verhaal van de kerk dichter bij kunnen brengen. Het verhaal dat Dillemans met zijn ‘kruisafneming’ vertelt, past daar perfect in, omdat het geen gewone kopie is (het is wel heel minutieus geschilderd en alle figuren staan erop) maar iets toevoegt. De pijn, het gevecht, de passie spatten van het doek af. Als je eronder gaat staan zie je heel letterlijk ook de strijd van de kunstenaar met de verf. Zo krijgt de kruisafneming van Rubens opnieuw meer betekenis en ontstaat er een dialoog tussen de twee werken. De bezoeker gaat niet enkel ‘waaaaw, hoe schoon’ voor het doek van Rubens zuchten, maar ontdekt de interpretatie van Dillemans en wordt geprikkeld.
Geïnspireerd door het Barokjaar bracht deze nieuwe ploeg (de pastoor, een diaken, een CEO en een adjunct CEO) nog meer kunst binnen de muren. Zo is er nog tot 13 januari de Diasporalia van kunstenaar Koen Theys te zien, een installatie van 12 bronzen bedden, bedekt met persoonlijke bezittingen, waarmee hij ons aan het denken wil zetten over het lot van mensen op de vlucht. In het verlengde van dit kunstwerk werd er in september een 8-uur durend concert gehouden waarbij de genodigden op bedden lagen, en was er op 5 december een Refugee Slow Dating waarin er tijd werd genomen, telkens een half uur, om de ander te leren kennen.
Maandelijks wordt er een boek van de maand gepresenteerd . Op 9 december was dat A Catholic Modernity van Charles Taylor door Jens Van Rompaey, een pas afgestudeerd filosoof die het heeft over de plaats van het katholieke geloof in de geseculariseerde wereld.
En op 23 december is er een kerstconcert door het Antwerps Kathedraalkoor met o.a. Gloria van Vivaldi. De agenda met alle happenings in de kathedraal vind je hier.
En dan last but not least, om ontmoeting te stimuleren en een hedendaagse plek te zijn, opende deze ploeg een gezellige bar in de kathedraal: ‘De Plek’. Die is elke zaterdag-, zondag- en maandagnamiddag open, en kan bezocht worden door kerkgangers, toeristen of wie maar wil. Ze hebben er hun eigen lekkere kathedraalbier en in de lente en zomer is er ook een klein terras vanwaaruit je het beste zicht hebt op de toren van de kathedraal. De eerste zondag van de maand biedt de kathedraal zelfs een drankje aan. Oprecht op zoek naar nieuwe verbinding! Heel knap.