Joosten Guy – Zwanemans (15+)
Het historisch verhaal van Lohengrin en zijn Elsa wordt in het Zwanemans van Guy Joosten integraal gevolgd: op een dag komt een jonge, onbekende man aan in het hertogdom Brabant. Elsa (de troonopvolgster), die eigenlijk met Telramud zou trouwen maar dat eerder al weigerde, wordt verliefd op de vreemdeling Lohengrin en wil hem huwen. De liefde is wederzijds, waardoor het tot een duel komt tussen Telramud en Lohengrin. Telramud verliest en wordt gedwongen om te vertrekken. Dat gebeurt niet. In de plaats daarvan stoken hij en vooral zijn echtgenote Ortrut – zijn ‘tweede keuze’ - het volk (het publiek) tegen Lohengrin op omdat hij een vreemdeling is die weigert te vertellen wie hij eigenlijk is.
Jammer genoeg komt de passie tussen Lohengrin en Elsa op de scene niet echt goed uit de verf. In plaats daarvan is er in deze voorstelling erg veel Latijn gestoken in ‘vanalles veel’ en ‘vanalles luid’: veel muziekgenres, veel show, veel geroep . Dat is eigenlijk jammer, want op de scene staan ijzersterke acteurs, waarvan enkel het talent van Stefaan Degand en Charlotte Vandermeersch niet ondergesneeuwd raakt onder zoveel verbaal en muzikaal en scenografisch geweld. Vandermeersch toont het publiek hier dat ze echt een stukje kan zingen. Ze steelt helemaal de show wanneer ze op geestige wijze helemaal los danst op het hilarisch ‘Dar Es Salaam nummer’ Jammer dat ze tegenover Ariane van Vliet speelt, die het vooral moet hebben van overacting en brullen op de scene. Een schoolvoorbeeld van hoe Nederlands en Vlaams geheid kunnen botsen als één van beiden zich niet kan bedwingen. Door al de show zou je nog vergeten dat het conservatorium, op een hoog verhoog op het podium, wel wonderschoon speelt, maar ja, ook af en toe overstemt wordt door een rockband waarvan je je afvraagt of die echt nodig was.
Het is allemaal van het goede teveel en je krijgt het gevoel dat hier geen keuze kon gemaakt worden – een gevoel dat heel het stuk door blijft hangen.