Maria Clara Villa-Lobos, want zo heet de maker van dit poëtisch wonder, heeft kinderen helemaal begrepen. Ik hoop dat de jury van het theaterfestival ook is komen kijken!
In januari werd bekendgemaakt dat ik een eervolle vermelding krijg voor mijn masterthesis jeugdliteratuur. Op 16 maart krijgen we de oorkonde op de Miep Diekmann Studienamiddag in Den Haag!
In december maken we onze eigen 'zelfuitgevonden pokemoon' kaarten, keren we geïnspireerd terug van de Parijse boekenbeurs, oefenen we de stembanden voor kerstmis, trekken we naar de KVS en kruipen we opnieuw zelf in de pen, maar nu voor echt....
Deze meerstemmige voorstelling, in alle betekenissen van het woord, geeft goed weer hoe het moet voelen om te migreren. Ze blijft lang hangen – ook nog na weken.
Hier zat méér in door er minder van te maken. Alle tierlantijntjes eraf, alles uitkleden, de naaktheid van twee mensen en een podium gebruiken, ondersteund door de live pianomuziek die wél de kwetsbaarheid van liefde kon vatten.
Een voorstelling om U tegen te zeggen, propvol humor, zelfrelativering, meisjes die elkaar graag zien en barsten van de mogelijkheden. Heel hun toekomst ligt languit voor hen uitgestrekt. Heerlijk.