“Een Dahlia is van oorsprong een Mexicaanse bloem. Ze heette niet ‘Dahlia’ in Mexico, maar COXOCHITL. Als je dat eens luidop zegt, is je mond meteen opgewarmd voor de dag ;-). Coxochitl zou ‘waterleiding’ betekenen omdat de bloem problemen met de urinewegen zou genezen.”
Het uitzwermen van mijn dahlia-dochters
Afgelopen oktober oogstten we voor het eerst de zaden van enkele dahlia-moeders. Ik, mijn mama, mijn zus en mijn nicht. In de lage oktoberzon aan de keukentafel, terwijl we herinneringen aan onze (groot)moeder ophaalden.
Niet alle dahlia-moeders geven zaad, dat doen enkel de dahlia’s die bestoven kunnen worden. Als je die zaadjes in de grond stopt, komt er een dochter uit die kan verschillen van de moederbloem. Dat komt door nabijheid van andere bloemen en de bestuiving. In tegenstelling tot ‘knollen-dochters’ die wel identiek zijn aan hun moeder, kunnen ‘zaden-dochters’ dus nog alle kanten op. Er komt uiteraard wel iets uit wat gelijkt op de ouder maar toch weet je niet wat er gaat komen. Dat vind ik zelf heel spannend.
We hebben zaad verzameld van deze dahlia-moeders:
“Iets kleins wordt iets betekenisvols: een bloem maar ook verbinding, wederkerigheid, en misschien ook een wilde harten club.”
De gedachte dat we de zaden - de dochters - kunnen verspreiden als jonge pubers die uitzwermen omdat ze nood hebben aan verse lucht en nieuwe oorden vind ik een poëtische gedachte. Ik droom ervan om te zien hoe deze dochters over heel Vlaanderen groeien, zelf een familie stichten en de stamboom verderzetten. En hoe ze op de een of andere manier contact houden met hun nest, hun moeder, zodat we kunnen mijmeren over de verschillen en gelijkenissen in karakter. Eén grote dahlia-familie die met elkaar verbonden blijft door het uitwisselen van foto’s en hoe de ene is uitgedraaid en hoe de andere….
- ik ben graag een wild hart -
Ik ben graag een wild hart: gepakt door de staat van de wereld maar niet bij de pakken blijven zitten, enthousiast maar ook voorzichtig, moedig maar ook bang. Daarom zoek ik naar verbinding via ongewone weg, via het verhaal van mijn tuin, mijn thuis, van schoonheid en heb ik de overtuiging van een wild hart: dat uit iets goeds iets anders goeds voortkomt.
Concreet nu….
ik stuur je tien dahlia-zaden en startinstructies; Je hebt een bakje of een aantal potjes met aarde nodig en een plekje in de zon, eerst binnen om de zaden te laten ontkiemen en groeien, na 15 mei buiten in de volle zon (volle grond of potten).
Ik geef geen na-advies. Er bestaan heel veel goede websites waar je info kan vinden. Het is niet mijn bedoeling om één-op-één advies te geven over hoe je een dahlia moet verzorgen, ik laat het aan jouw nieuwsgierigheid en de breedte van jouw verlangen om dit te cultiveren en op te zoeken.
Wat verwacht ik van jou?
Niets, ik mag niets verwachten, want misschien belanden de zaden ergens op een hoekje van een tafel en nadien ergens achteraan een schuifje, omdat het leven je overspoelde en er andere zaken op je pad kwamen. Dat is niet erg.
Of dat je, omdat je toch geen tijd of ruimte vindt, dat je de zaadjes weer weggeeft aan iemand anders en het bloemengeluk doorgeeft.
Maar als je de tijd vindt om ze te planten, hoop ik dat je geniet! Dat is een vorm van wederkerigheid aan jezelf en aan de natuur.
En als ik helemaal mag dromen, zou ik het fijn vinden dat je wat foto’s met me deelt van de kiemende zaden.
Helemaal zot zou het zijn dat je het experiment whole the way gaat en dat je je ervaringen deelt in de verschillende stadia: hoeveel van de tien zaadjes zijn doorgekomen? Hoeveel zijn er uitgeplant, hoe zien ze eruit, gaan ze goed? Zijn onze dochters mooi geworden? Zo kunnen we samen het familieportret maken. Dan wordt mijn droom echt, dan wordt het poëzie.
Ik heb deze filosofie van wederkerigheid niet zelf bedacht. Ik heb het van Robin Wall Kimmerer die het beschrijft in haar fantastische boek ‘Een vlecht van heilig gras’, een boek dat mijn bijbel is geworden.
Zij vertelt - zelf indiaanse - dat voor indianen de waarde van een geschenk in de wederkerigheid zit. “Vanuit een bezitseconomie bezien is een geschenk iets wat gratis is, want we krijgen het zonder ervoor te betalen; Maar in een geschenkeconomie zijn geschenken niet gratis. De essentie van een geschenk is dat het een reeks relaties doet ontstaan. Het betaalmiddel in een geschenkeconomie is in wezen wederkerigheid.”