Maria Clara Villa-Lobos, want zo heet de maker van dit poëtisch wonder, heeft kinderen helemaal begrepen. Ik hoop dat de jury van het theaterfestival ook is komen kijken!
In januari werd bekendgemaakt dat ik een eervolle vermelding krijg voor mijn masterthesis jeugdliteratuur. Op 16 maart krijgen we de oorkonde op de Miep Diekmann Studienamiddag in Den Haag!
De zon slaat op ons gezicht, het zout trekt aan onze lippen, en terwijl ik de twee surfplanken met joelende kinderen overeind probeer te houden in deze pittige zee en mijn enkels ondertussen blauw moeten zien, ben ik de gelukkigste vrouw ter wereld.
Voor mijn flamboyante neef maakten we een broche met Oscar Wilde, voor mijn moeder eentje van papa en voor een vriendin eentje met een prachtige foto van haar overleden mama.
Tussen de tekeningen van de jongens zitten echt parels. Een aantal is op vlak van esthetiek wat minder bestand tegen de tijd, maar meestal hangt aan die tekeningen dan weer een steengoede anekdote of uitleg.
De zaal is wat ze noemen gezellig donker, gevuld met de kleuren van de betere foto over zo'n moment: flakkerend geel, zwarte tafelkleden, zilver bestek, flou.
Veel potentie, dat Huis van Alijn, maar ook nog veel werk aan de winkel! Mijn hoge verwachtingen werden niet ingelost, er werd zoveel niet gezegd, en wat mij betreft overstijgt het museum het decoratieve slechts met moeite.